jezioro

Jak gdzieś tracić mam głowę
          to w poezji
       między wierszami
między rymem płaczącym, a tanecznym
w głębi metafor śpiewnych
w dali nocnych epitetów
pośród kolejnych uogólnień obrazowych

Tu można się gubić
                  i szukać
Tu można być
                  i znikać
Tu można kochać
                  i nienawidzić
bez krzywych zwierciadeł

Kartki nie pamiętają czasu
przygody
chwile to tylko znaki
kropki linie koła
i łza atramentu

Tam gubić się można
kochać i nienawidzić

(28-29 VI 12)